थाहा छैन मेरो भाग्यमा के छ । तर जरुर मेरो ईच्छा बिपरित छ । राम्रो गरें भनेर मख्ख परेको दिन, मेरो आँखामा आँशु टिल्पिलाएकै हुन्छ । किनकि त्यो कामको नतिजा मेरो सोचाई बिपरित नै हुन्छ । यसका लागि अन्त दोष दिने ठाउँ पनि त भेट्दिन सिवाय भाग्य ।
Thursday, December 31, 2015
Wednesday, December 16, 2015
बाताबरणमैत्री बिहे
पुष्पा थपलिया
काठमाडौं : बुधबार दिउँसो काठमाडौंको कालिमाटीस्थित एक घरबाट फूलमाला लगाएर टाईसुटमा सजिएका एक युवा रिक्सामा सवार भइ खुसिबुतर्फ लागे । उनी पछिपछि चिटिक्क सजिएका करिब २० जना युवायुवती पनि साइकलमा सवार भएर सडकमा निस्के ।
Wednesday, November 4, 2015
Death Note
के हो यो
वहिघात कुरा !
कस्लाई प्रभावित पार्न ?
तिमी जीउँदैमा प्रभावित छैने ऊ
मरे पछि खै के होली ?!
Wednesday, October 28, 2015
तन्नेरीका कुरा
आफुलाई त ढुक्कै छ
आफ्नो त विवाह भा छैनगरौला नि आँऊदो साल
बल्ल त बीस पुगियो
उमेर पनि त गा छैन
अठारमै खुब सुँघियो
आफ्नै मित्रलाई ठुँगियो
एउटी फतौरीको रूपरंगले गर्दा
मोरी त पैतिसकी पो रहिछन
च्यातियो पर्दा खिन्न भो मन
के गर्नु हात हालेको कर्म
फत्ते गर्नु मै ठाने धर्म
Tuesday, October 27, 2015
बरपिपल भन्दा भाग्यमानि रहेछु
म
आफ्नै प्रतिविम्ब देख्छु
तेरो नयन भित्र
खै के छ खै के छ, मलाई बसाऊने
त्यो तेरो नयन भित्र
म आफ्नै जीवन देख्छु
तेरो मन भित्र
Monday, October 26, 2015
चीन बाट तेल आयात गर्दाको अनुमानित अर्थवस्था
काठमाण्डौ – बिदूर – ६५ किमि
बिदूर- रसुवागढी- अनुमानित ९० किमि
रसुवागडी- केरुङ् – अनुमानित १५० किमि
केरुङ् – सिगात्से – ४८० किमि
जम्मा दूरी: ७८५ किमि एकतर्फी, १५७० किमि दुईतर्फी
Sunday, October 18, 2015
Saturday, October 17, 2015
Wednesday, July 29, 2015
पूर्नगठन प्राधिकरण
वैशाख १२ गतेको विध्वंसकारी भूकम्पपछि नेपाल आर्थिक संकटमा फसेको छ। यसै पनि गरिब राष्ट्र, सरकारसँग भौतिक पूर्वाधार निर्माणमा पुग्ने स्रोत थिएन, त्यसमा पनि भूकम्पले एक साथ ६ लाख भन्दा बढी आवासीय घर र दश हजार भन्दा बढी सरकारी कार्यालय साथै ठूलो संख्यामा विद्यालयहरु ध्वस्त भएका छन्।
Friday, July 17, 2015
बूढीगण्डकी जलविद्युत् आयोजनाको मुआब्जा दिन सुरु
पुष्पा, धादिङ—एक हजार २०० मेगावाट क्षमताको जलाशययुक्त बूढीगण्डकी जलविद्युत् आयोजनाले अधिग्रहण गरिएको जग्गाको मुआब्जा वितरण गर्न थालेको छ ।
Thursday, July 16, 2015
बूढीगण्डकीले अन्योलमा स्थानीय
आरुचनौटे–२ का सन्तोषराज बज्राचार्यको घर १२ वैशाखको भूकम्पले भत्कायो। त्यसयता उनको परिवारले अस्थायी टहरोमा दिन गुजारिरहेको छ। अब पक्की घर बनाएर बस्ने या टहरोमै भन्नेमा उनको परिवार अन्योलमा छ। कारण बूढीगण्डकी जलविद्युत आयोजना।
तान्द्राङ–१ अमिलीचौरमा चार वर्षअघि निर्माण थालिएको वृद्धाश्रम अहिलेसम्म पूरा हुन सकेको छैन। बूढीगण्डकी नदीछेउमै निर्माणाधीन उक्त आश्रम पनि आयोजनाबाट विस्थापित हुनेछ। अन्योलबीच १४ कोठे आश्रम निर्माणको काम हुँदै, रोकिँदै गरेको छ। दुई वर्षयता बूढीगण्डकी आयोजना बन्ने चर्चा धेरै हुन थालेपछि आश्रम निर्माण अलपत्र छ।
गोरखा बोर्लाङ–७ घाटबेसी र धादिङको सल्यानटार जोड्ने बूढीगण्डकी नदीमाथिको झोलुंगे पुल जीर्ण छ। पुल निर्माणका लागि स्थानीयले थुप्रैपटक राजनीतिक दलका नेतादेखि जिल्ला विकास समिति धाए। बूढीगण्डकी आयोजनाले उक्त पुल बिस्थापित हुने भन्दै जिविसले सामान्य मर्मत मात्रै गर्यो । भिमसेन थापाको भग्नावशेष सत्तल रहेको नाम्जुङको उक्त ठाउँ आयोजनाले डुबाउने पक्का भएको छ। ऐतिहासिक धरोहर हराउन लागे पनि उक्त सत्तल मर्मत गर्न बजेट छुट्ट्याइएको छैन।
जिल्ला, केन्द्रदेखि गाविस स्तरसम्मबाट बूढीगण्डकी अयोजनाले बिस्थापित हुने गाउँ बस्तीलाई सरकारी बजेट तीन वर्षयता निकै कम दिइएको छ। सरकारले बूढीगण्डकी कहिलेसम्म निर्माण गर्ने, स्थानीयलाई कहाँ स्थानान्तरण गर्छरु कति मुआब्जा दिइन्छ भन्ने अन्योल स्थानीयमा बढेको आरुघाट बजार एकाइ अध्यक्ष वृद्धिप्रसाद श्रेष्ठ बताउँछन्।
भूकम्पपछि धादिङ र गोरखामा आयोजनाबाट बिस्थापित वा प्रभावित हुने सबैको घर भत्किएको छ। आयोजना कहिले बन्नेरु वा नबन्नेरु कति स्थानीयलाई कहिलेसम्म उठाउने भन्ने सरकारले प्रस्ट नबनाउँदा स्थानीय अन्योलमा छन्। ुसरकारले बनाउन लागेको राष्ट्रिय गौरवको आयोजना भएकाले हामीलाई उचित मुआब्जा दिएर तत्काल टुंगोमा पुर्याकउनुपर्योक, हामी यो ठाउँ छाड्न तयार छौं,ु एकाइ अध्यक्ष श्रेष्ठले भने।
१२ सय मेगावाट बूढीगण्डकी आयोजनाले गोरखा र धादिङका २३ गाविसका २४ सय घरधुरी विस्थापित हुनेछन्। अहिले यी सबैजसो घर पुनः निर्माण नगरी बस्न मिल्ने अवस्थामा छैनन्। पुनः घर बनाइसकेपछि आयोजनाले छाडेर जा भन्दा समस्या हुन सक्ने बोर्लाङका स्थानीय बलराम भट्ट बताउँछन्। ुपैसा हुनेलेसमेत पक्की घर बनाएर बस्न पाएनन्, सरकारले अन्योलमा राख्यो, आयोजना बनाउँदैनौं भन्ने हो भने हामी पक्की घर बनाउन थाल्छौं, बनाउने हो भने हामीलाई तत्काल यहाँबाट हटाउनुपर्योा,ु उनले भने।
आयोजनाबाट विस्थापित फुजेल, नाम्जुङ, बोर्लाङ, तान्द्राङ, आरुचनौटे, आरुपोखरी, थुमी लगायत गाविसका स्थानीय अस्थायी टहरामा त अधिकांश त्रिपालमै बसेका छन्। विस्थापित हुनुपर्ने भएपछि त्यहाँ लगानी गर्न स्थानीयले रुचाएका छैनन्। उनीहरु घर–टहरा नयाँ पुनर्वास गरिएको ठाउँमा गएर निर्माण गर्ने बताउँछन्।
डुबान क्षेत्रमा पर्नेमध्येको ठूलो व्यापारिक केन्द्र आरुघाट बजार हो। यो धादिङ र गोरखाका करिब ४० भन्दा बढी उत्तरी गाविसको व्यापारिक केन्द्र हो। तीन वर्षदेखि डुबान क्षेत्र भनिएका ठाउँमा घरजग्गा किनबेच न्यून छ। आयोजनाबाट फाइदा लिन पाइने आशमा सगोल घर परिवारका सदस्यले जग्गा बाँडचुँड गरेर फरकफरक नाममा लालपुर्जा लिइरहेका छन्।
तान्द्राङ–१ अमिलीचौरमा चार वर्षअघि निर्माण थालिएको वृद्धाश्रम अहिलेसम्म पूरा हुन सकेको छैन। बूढीगण्डकी नदीछेउमै निर्माणाधीन उक्त आश्रम पनि आयोजनाबाट विस्थापित हुनेछ। अन्योलबीच १४ कोठे आश्रम निर्माणको काम हुँदै, रोकिँदै गरेको छ। दुई वर्षयता बूढीगण्डकी आयोजना बन्ने चर्चा धेरै हुन थालेपछि आश्रम निर्माण अलपत्र छ।
गोरखा बोर्लाङ–७ घाटबेसी र धादिङको सल्यानटार जोड्ने बूढीगण्डकी नदीमाथिको झोलुंगे पुल जीर्ण छ। पुल निर्माणका लागि स्थानीयले थुप्रैपटक राजनीतिक दलका नेतादेखि जिल्ला विकास समिति धाए। बूढीगण्डकी आयोजनाले उक्त पुल बिस्थापित हुने भन्दै जिविसले सामान्य मर्मत मात्रै गर्यो । भिमसेन थापाको भग्नावशेष सत्तल रहेको नाम्जुङको उक्त ठाउँ आयोजनाले डुबाउने पक्का भएको छ। ऐतिहासिक धरोहर हराउन लागे पनि उक्त सत्तल मर्मत गर्न बजेट छुट्ट्याइएको छैन।
जिल्ला, केन्द्रदेखि गाविस स्तरसम्मबाट बूढीगण्डकी अयोजनाले बिस्थापित हुने गाउँ बस्तीलाई सरकारी बजेट तीन वर्षयता निकै कम दिइएको छ। सरकारले बूढीगण्डकी कहिलेसम्म निर्माण गर्ने, स्थानीयलाई कहाँ स्थानान्तरण गर्छरु कति मुआब्जा दिइन्छ भन्ने अन्योल स्थानीयमा बढेको आरुघाट बजार एकाइ अध्यक्ष वृद्धिप्रसाद श्रेष्ठ बताउँछन्।
भूकम्पपछि धादिङ र गोरखामा आयोजनाबाट बिस्थापित वा प्रभावित हुने सबैको घर भत्किएको छ। आयोजना कहिले बन्नेरु वा नबन्नेरु कति स्थानीयलाई कहिलेसम्म उठाउने भन्ने सरकारले प्रस्ट नबनाउँदा स्थानीय अन्योलमा छन्। ुसरकारले बनाउन लागेको राष्ट्रिय गौरवको आयोजना भएकाले हामीलाई उचित मुआब्जा दिएर तत्काल टुंगोमा पुर्याकउनुपर्योक, हामी यो ठाउँ छाड्न तयार छौं,ु एकाइ अध्यक्ष श्रेष्ठले भने।
१२ सय मेगावाट बूढीगण्डकी आयोजनाले गोरखा र धादिङका २३ गाविसका २४ सय घरधुरी विस्थापित हुनेछन्। अहिले यी सबैजसो घर पुनः निर्माण नगरी बस्न मिल्ने अवस्थामा छैनन्। पुनः घर बनाइसकेपछि आयोजनाले छाडेर जा भन्दा समस्या हुन सक्ने बोर्लाङका स्थानीय बलराम भट्ट बताउँछन्। ुपैसा हुनेलेसमेत पक्की घर बनाएर बस्न पाएनन्, सरकारले अन्योलमा राख्यो, आयोजना बनाउँदैनौं भन्ने हो भने हामी पक्की घर बनाउन थाल्छौं, बनाउने हो भने हामीलाई तत्काल यहाँबाट हटाउनुपर्योा,ु उनले भने।
आयोजनाबाट विस्थापित फुजेल, नाम्जुङ, बोर्लाङ, तान्द्राङ, आरुचनौटे, आरुपोखरी, थुमी लगायत गाविसका स्थानीय अस्थायी टहरामा त अधिकांश त्रिपालमै बसेका छन्। विस्थापित हुनुपर्ने भएपछि त्यहाँ लगानी गर्न स्थानीयले रुचाएका छैनन्। उनीहरु घर–टहरा नयाँ पुनर्वास गरिएको ठाउँमा गएर निर्माण गर्ने बताउँछन्।
डुबान क्षेत्रमा पर्नेमध्येको ठूलो व्यापारिक केन्द्र आरुघाट बजार हो। यो धादिङ र गोरखाका करिब ४० भन्दा बढी उत्तरी गाविसको व्यापारिक केन्द्र हो। तीन वर्षदेखि डुबान क्षेत्र भनिएका ठाउँमा घरजग्गा किनबेच न्यून छ। आयोजनाबाट फाइदा लिन पाइने आशमा सगोल घर परिवारका सदस्यले जग्गा बाँडचुँड गरेर फरकफरक नाममा लालपुर्जा लिइरहेका छन्।
Saturday, July 11, 2015
Wednesday, July 1, 2015
कृषि मन्त्रीलाई साँच्चै लागेकै हो त, राष्ट्रिय धान दिवस ???
हुन त यसलाई त्यति ठुलो मान्नुपर्ने कुरा होईन । कृषि मन्त्री हरि पराजुली मान्छे साह्रै रमाईला । भाषण गर्दा नि बोरिङ फील नहुने खालका बसमा कुनै एउटाले कुरा निकाल्यो ।
अर्कोले थप्यो अर्गानिक हुन् नि त, लाग्नलाई बेरै नलाग्ने ।
के कुरा गर्छन् बुझ्न नपाउँदै अर्कोले थप्यो, अनि बुढा कृषि मन्त्री भएपछि धान दिवस नलागेर, रेडियो दिवस लाग्छ त । प्रसंग थियो धान दिवसको ।
 |
| photo by pushpa |
Tuesday, May 5, 2015
ईतिहासको साक्षी
नेपालको भन्दा निकै उच्च क्षमताको भए पनि चिलीको भूइँचालो खासै समाचार बनेन । तर नेपालको भुइँचालोले भने पूर्ण क्षति गरायो र सबैको ध्यान तान्यो । आखिर एकै प्रकारका यी दुई भुइँचालोको असर किन यति धेरै फरक ?
Wednesday, January 28, 2015
बुढेसकालमा
काँपिरहेका हात, ल्यापटपका कीबोर्डहरुमा दौडिरहेको
अनि
घरी घरी,पावरदार चस्मा नाकको टुप्पोबाट माथितीर सार्दै
केहि लेखिरहेको मस्त दृष्य
...................................................................................................
अनि
घरी घरी,पावरदार चस्मा नाकको टुप्पोबाट माथितीर सार्दै
केहि लेखिरहेको मस्त दृष्य
...................................................................................................
Sunday, January 25, 2015
मेरो पहिलो प्रेम प्रस्ताव !
+२ सकियो !
सोचेँ, कामबिना यो महङ्गीको खोपिल्टोमा बस्नुको औचित्य छैन ! त्यसैले गाउँको झझल्को आँखामा सजाउदै झोला बोकेर लागेँ माछापोखरी-धादिङबसपार्क, गाउँ जान।
कलंकी हुँदै मलेखु अनि धादिङ्बेशी ~ दिउँसो एक बजे, बस रोकियो करिव ३घण्टाको लगातार दौडाइपछी… खानपिन सकेपछी कच्चिसडकको धुलोसँग लुकामारी खेल्दै अर्को ३घण्टापछी घर पुगेँ । धुलाम्मे शरिरको सफाइ अनि बुबाममी सँगको भलाकुसारी सकिनु पैले दिन सकियो, थकित ज्यान ओछ्यानमाथी पल्टियो…
बिहान सँगै साथिभाई जम्मा भए, सबै सन्चै भएको हालखबर बुझियो। त्यसपछी फेरि कलेज नजोडिएसम्म हल्लिने जीवन सुरु भो…
गैरिखेतको बिचमा घर अनि रिटाएर हवल्दार ! यिनै आधारमा "गैरिहल्दार"को नामले बुबा परिचित हुनुहुन्थ्यो…
आफैले आफैलाई चिनाउने कुनै बहादुरी काम गर्या छैन तरपनी साथिहरुले 'आश्विन', गाउँमा 'गैरीहल्दार्को कान्छो छोरो', बुढापाकाले 'लाहुरेको नाति' अनि मामाघराँ 'साहिंली/जिरा को छोरा' भनेर चिन्थे ।
"ठक्कर, दु:ख !" यी त सब चराको नाम जस्तो लाग्थ्यो, त्यसैले होला आजसम्म यो थाप्लोमा नाम्लो परेको छैन, "जन्मेर यत्रो लाठे भैसक्यो अहिलेसम्म ढलेको सिन्को उठाउदैन यल्ले" ममिले बारम्बार भन्नुहुने डाइलग हो यो… "भयो नकरा,सानै छ पछि गरिहाल्छ नि काम" अनि यो बुबाको माया।
Friday, January 23, 2015
साँच्चै, आफ्नै मान्छे भैदिएको भए..
साँच्चै, आफ्नै मान्छे भैदिएको भए.........................
पुसको महिना घाम ताप्दै बस्नुको मज्जा बेग्लै हुन्छ । काठमाडौं अध्यानको लागी घरबाट पठाएता पनि पढ्न मन लागिरहेको थिएन । हातमा किताब लिएर घामको मज्जा लुट्दै गर्दा अनायस एउटा घटनामा गएर अड्किन पुगें ।
दशैं सकिएको भोलीपल्ट थियो त्यो । काठमाडौं जाने बसमा यात्रु धेरै भएकाले बस्ने सिट थिएन तर पनि मैले अघिल्लो दिन नै टिकट काटेकाले बसेर जानेमा ढुक्क थिएँ । साईत परोस् भनेर निदारमा आमाले लगाईदिएको रातो टिका अनि मुखमा गुलियो स्वाद भएपनि मनलाई अमिलो बनाउँदै गाडिमा चढे्र ।
मेरो टिकटको सिटमा त्यस्तै १६ बर्ष जतिकी एउटी सुन्दरी बसेकी थिईन् । सिट छाड्नुस् भन्दा उनि अनायासै झगडा गर्न अगाडी बढिन् यो देखेर म पनि झोक्कीएं किनकी त्यस सिटमा बस्न पाउने अधिकार प्राप्त टिकट मेरो हातमा थियो ।
Tuesday, January 6, 2015
हो, म साइको भए…
दिन उज्यालोतर्फ लम्कियो।
चराको चिरबिर सुनिन आज मैले, खै किन हो दिनले पनि बिहानै बोलाएन आज। दिदिले चिया ल्याइदिनु भएछ… ज्यान तन्काउदै हाइ काटेँ अनि उठेँ, बाताबरण देख्दै रिस उठ्यो, जे जे देखेँ सबै नौटंकी मात्र। बेहोसी पारामै हातमा चिया लिएर एकछिन टोलाए… "किन यस्तो परिस्थिति आज ?" सोच्न/सम्झन खोजेँ, अहँ सकिन। त्यसैले लाग्यो "हिजोसम्म साधारण थिए, हो आज रातारात एक्कासी साइको(पागल) भएछु" ।
चिया पिए, ओछ्यान पट्याउन होसै आएन, लथालिङ्ग छोडेर बाथरुमतर्फ अघि बढेँ, बाथरुम्को 'स्विच अन' गरेँ, बत्ती बलेन। अलिअलि अध्यारो नै थियो तरपनी भित्र छिरेँ। अनि ऐनामा आँखा डुलाए, मेरो जिवनभरका लागि आत्मिय साथी सायद यहि ऐना हो त्यसैले त म रुदा उ कहिल्यै हाँसेन ।
तर आज ऐना हिजोजस्तो थिएन, जुङ्ग्रुङ्ग कपाल, कालो अनुहार अनि कालै आँखा । हेर्दै डडेलोले भेटेको वृक्ष जस्तो~ उजाड, उदास अनि उराठलाग्दो ! खुम्चिएको निधार अनि तन्किएको गाला साथमा निरास आँखा। आँखा अझै ओसिलै थिए, यो अवस्थाले सिधै बताइरहेको थियो… हो म रातभर रोएको थिए !
लामो स्वास लिदै कुरुप अनुहार मस्काउन धारो खोले, समस्या र प्रोबलम एकैचोटी आयो तर पानी आएन। बाल्टिको पानीले काम त चलाएँ, तर टावल भेटिन। चिसै अनुहार लिएर
चराको चिरबिर सुनिन आज मैले, खै किन हो दिनले पनि बिहानै बोलाएन आज। दिदिले चिया ल्याइदिनु भएछ… ज्यान तन्काउदै हाइ काटेँ अनि उठेँ, बाताबरण देख्दै रिस उठ्यो, जे जे देखेँ सबै नौटंकी मात्र। बेहोसी पारामै हातमा चिया लिएर एकछिन टोलाए… "किन यस्तो परिस्थिति आज ?" सोच्न/सम्झन खोजेँ, अहँ सकिन। त्यसैले लाग्यो "हिजोसम्म साधारण थिए, हो आज रातारात एक्कासी साइको(पागल) भएछु" ।
चिया पिए, ओछ्यान पट्याउन होसै आएन, लथालिङ्ग छोडेर बाथरुमतर्फ अघि बढेँ, बाथरुम्को 'स्विच अन' गरेँ, बत्ती बलेन। अलिअलि अध्यारो नै थियो तरपनी भित्र छिरेँ। अनि ऐनामा आँखा डुलाए, मेरो जिवनभरका लागि आत्मिय साथी सायद यहि ऐना हो त्यसैले त म रुदा उ कहिल्यै हाँसेन ।
तर आज ऐना हिजोजस्तो थिएन, जुङ्ग्रुङ्ग कपाल, कालो अनुहार अनि कालै आँखा । हेर्दै डडेलोले भेटेको वृक्ष जस्तो~ उजाड, उदास अनि उराठलाग्दो ! खुम्चिएको निधार अनि तन्किएको गाला साथमा निरास आँखा। आँखा अझै ओसिलै थिए, यो अवस्थाले सिधै बताइरहेको थियो… हो म रातभर रोएको थिए !
लामो स्वास लिदै कुरुप अनुहार मस्काउन धारो खोले, समस्या र प्रोबलम एकैचोटी आयो तर पानी आएन। बाल्टिको पानीले काम त चलाएँ, तर टावल भेटिन। चिसै अनुहार लिएर